آسمان شو، ابرشو، باران ببار                       ناودان آبش نماید به کار

آب باران باغ صدرنگ آورد                        ناودان ، همسایه در جنگ آورد

امام صادق علیه السلام :

«کسی که خداوند مالی به او ببخشد و او از آن مال صدقه ای ندهد ، از رحمت خدا به دور است ».

رسول خدا صلی الله علیه و آله :

« سرزمین قیامت سراسر آتش است، جز برای مؤمن؛ زیرا صدقه او بر سرش سایه می افکند ».

امام علی علیه السلام :

«هیچ کس را از دنیایش بهره ای نیست، مگر آنچه را برای آخرتش انفاق کند».

پیامبر خدا صلی الله علیه و آله :

«هیچ مالی هرگز بر اثر صدقه دادن کم نمی شود، پس ببخشید و نترسید».

امام صادق علیه السلام :

«هر شب جمعه دو فرشته ندا می دهند : بار خدایا ! به هر انفاق کننده ای عوض ده و هر بخیلی را بی مال گردان».

امام علی علیه السلام :

«روزی را با صدقه دادن فرود آورید».

امام علی علیه السلام :

«صدقه دادن دارویی ثمربخش است».

امام علی علیه السلام :

«آن کس که با دست کوتاه ببخشد، از دستی بلند پاداش می گیرد».

امام علی علیه السلام :

«نیازمندی که به تو روی آورده، فرستاده خداست. کسی که از یاری او دریغ ورزد، از خدا روی گردانده و آن کس که به او ببخشد، به خدا بخشش کرده است».

امام علی علیه السلام در سفارش به مالک اشتر فرمود:

«خدا را! خدا را! درباره طبقات پایین و محروم جامعه که هیچ چاره ای ندارند و عبارت اند از: زمین گیران، نیازمندان، گرفتاران و دردمندان. همانا در این طبقه محروم، گروهی خویشتن داری کرده و گروهی به گدایی دست نیاز بر می دارند. پس برای خدا پاسدار حقی باش که خداوند برای این طبقه معیّن کرده است».

پیامبر صلی الله علیه و آله :

«صدقه پیش از آنکه در دست نیازمند قرار گیرد، به دست خدا می رسد».

پیامبر صلی الله علیه و آله :

«کسی که گرسنه ای را در روزگار قحطی سیر کند، خدا او را در قیامت از دری از درها به بهشت وارد می کند که هیچ شخص دیگری از آن وارد نمی شود، جز کسی که عملی همانند عمل او انجام داده باشد».

امام باقر علیه السلام :

«محبوب ترین کارها نزد خداوند این است که بنده اش، قلب مؤمن نیازمندی را شاد کند، به اینکه او را سیر کرده یا بدهی اش را بپردازد ».

فردی مهار مرکب پیامبر صلی الله علیه و آله را گرفت و گفت:

ای رسول خدا! چه کاری از همه کارها برتر است؟ فرمود: «غذادادن به مردم و خوش زبان بودن».

امام صادق علیه السّلام فرمود:
من اراد ان یدخله الله عزّوجلَّ فی رحمته و یسکنه جنَّته فلیحسن خلقه … و لیرحم الیتیم.»
کسی که بخواهد مشمول رحمت خداوند گردد و وارد بهشت شود… باید نسبت به یتیمان دلسوز و مهربان باشد.

پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله و سلّم فرمود:
«اتحبُّ ان یلین قلبک و تدرک حاجتک؟ ارحم الیتیم و امسح رأسه و أطعمه من طعامک یلین قلبک و تدرک حاجتک.»
آیا دوست داری دلت نرم و آرزویت برآورده شود؟ (آنگاه فرمود:) بر یتیم ترحّم کن و دست محبّت بر سر او بکش و از غذای خود به او بخوران تا قلبت نرم و حاجتت روا گردد.

قرآن و یتیمان

در قرآن کریم درمورد ایتام آیات زیادی دیده می شود که در پاره ای از آیات، بی اعتنا بودن به یتیمان را علامت کفر و نفاق می شمارد و می فرماید :
« أَ رَأَیْتَ الَّذِی یُکَذِّبُ بِالدِّینِ فَذلِکَ الَّذِی یَدُعُّ الْیَتِیمَ»  سوره مبارکه ماعون آیات ۱ و ۲
آیا دیدی آن را که دین و روز قیامت را دروغ می پندارد، پس او کسی است که یتیم را از خود می راند.

و در جای دیگر نیز می فرماید:
«کَلاَّ بَلْ لا تُکْرِمُونَ الْیَتِیمَ وَ لا تَحَاضُّونَ عَلی طَعامِ الْمِسْکِینِ»[۲] سوره فجر آیات ۱۷ و ۱۸
چنان نیست که شما خیال می کنید بلکه شما یتیمان را گرامی نمی دارید و یکدیگر را بر اطعام مستمندان تشویق نمی کنید .

و همچنین می فرماید:
«وَ إِذْ أَخَذْنا مِیثاقَ بَنِی إِسْرائِیلَ لا تَعْبُدُونَ إِلاَّ اللَّهَ وَ بِالْوالِدَیْنِ إِحْساناً وَ ذِی الْقُرْبى وَ الْیَتامى وَ الْمَساکِینِ … .»[۳]
(و به یاد آورید) زمانی را که از بنی اسرائیل پیمان گرفتیم که جز خداوند یگانه را نپرستید و نسبت به پدر و مادر و نزدیکان و یتیمان و بینوایان نیکوکاری کنید.